هر روز زنبورهای عسل قادرند بین کندو و غذا به پرواز در آیند حتی در زمانی که محیط اطرافشان مرتبا در حال تغییر است و زمانی که مسیر بین این دو شدیدا طولانی است با توجه به این موضوع که حشرات مغز نسبتا کوچکی دارند، دانشمندان بر این باورند که آنها از توانایی بصری خود و توانایی پردازش تصویر که قسمتی از آن توسط شاخک هایشان انجام می شود به پیدا کردن مسیر و غذا می پردازند.
دانشمندان برای درک بهتر این موضوع به ساخت یک نمونه چشم مصنوعی پرداختند در آزمایشگاه دانشگاه بیلفیلد آلمان انجام شد آنها امیدوارند که با این نوع از آزمایشها به اسرار سنجش بینایی حشرات پی ببرند و این امکان برای بشر ایجاد گردد که از این نوع مسیریابی در تکنولوژیهای نوین استفاده نماید مانند وسایل نقلیه هوایی (MAVS)
چشم زنبور عسل ساخته شده در بهترین دانشگاه تکنولوژی آلمان متشکل شده است از قطعاتی از شیشه اکریلیک بسیار سبک وزن، ترکیبی از لنز و آیینه که به یک دوربین فیلمبرداری usb قلاب شده اند.
اگرچه در حال حاضر این آزمایش یک single چشم است یعنی یک چشم تک و نه یک جفت چشم زیرا تنها از یک دوربین استفاده شده است.
جالب است بدانید که زنبور عسل دارای زاویه دید 280 درجه کامل می باشد
در این چشم در ابتدا یک لنز وجود دارد که در سطح زیرین آن یک برجستگی به سمت پایین تعبیه شده است که این کار را دانشمندان با دستگاه های دقیق خود انجام داده اند و توضیح در مورد آن خارج از حوصله این نوشتار است این برجستگی در حقیقت به زبان ساده می توان گفت که یک شکل محدب ایجاد کرده که مانند یک لنز عمل می کند و مرکز تصویر را به طرف دوربین منعکس می سازد.
نور از طریق این چشم مصنوعی به برجستگی محدب ایجاد شده می تابد که مثلا عدسی چشم ماست و این عدسی محدب مصنوعی هم آن را به دوربین می رساند به این طریق دوربین اجازه دیدن پیدا می کند البته این کار به این راحتی ها هم نبوده است و زمان طولانی وقت و انرژی صرف شده.
چشم مصنوعی ما قابلیت حرکت به طرفین را دارد و همانند یک نقشه یاب عمل می کند، همانطور که گفتیم چشم مورد آزمایش single است و زوج نیست و یکی از مشکلاتی بر سر راه وجود دارد آن است که زمانی که از یک جفت چشم استفاده می شود هر دو چشم باید دقیقا یک خروجی داشته باشند (و حتی کوچک ترین تفاوتی نداشته باشند) به بیانی خروجی هر دوربین باید روی هم افتاده و بر هم منطبق باشد.
تلاشهایی که در مورد شبیه سازی بینایی در این حشره پیش از این شده بود دارای مشکلاتی بود! از جمله تمرکز بر روی شیء در محدوده نزدیک که چشم قادر نبود بر روی شیء در محدوده نزدیک تمرکز کند و به بیانی آن را نمی دید! و یا در نمونه ای دیگر از دوربین های دوگانه استفاده می شد که برای رباتهای پرنده این نوع دوربین ها بسیار سنگین هستند.
البته دانشمندان اعتراف کرده اند که آنها در حال حاضر نمی توانند مطمئن باشند که آنچه چشم مصنوعی آنها می بیند همان است که زنبورها می بینند. البته از زنبورها هم نمی توانند بپرسند!
آنها تنها می توانند به حدسیات خود در مورد نحوه دیدین زنبورهای عسل نزدیک شوند و البته خود بر این واقفند. در مجله Bionspiration که در روز جمعه گذشته به چاپ رسید عنوان کردند که احتمالا قسمتهایی از آنچه آنها ساخته اند دقیق نیست این تیم گزارش یافته های خود را در این مجله به طور کامل آورده است.
منبع: http://www.gizmag.com/artificial-bee-eye/15965/
